Duo presentatie Mariecke van der Linden / Yuri Honing
Vrijdag 15 september ‘23, waren wij, Bram Schilperoord en Ranjani Nirosha, te gast in Galerie Weisbard in Rotterdam, waar Mariecke van der Linden een Pop Up tentoonstelling hield en haar partner Jazz tenorist Yuri Honing, begeleid door pianist, drummer en bassist, de expositie extra glans gaf door een uur lang optreden, onder ovationeel applaus van de toehorenden.
Galerie Weisbard is gevestigd in Rotterdams nieuwste woonwijk aan de Coolhaven en is dan ook genoemd naar deze locatie: Little Coolhaven, afgekort tot Little C.
De Galerie is vernoemd naar Karl Weisbard, ondernemer (1877-1942) die in Rotterdam talloze bioscopen en theaters had. De Galerie is een stichting geleid door Hugo Borst, sportverslaggever en cultureel ondernemer.
Als eigenaar van meer dan honderd kunstwerken, die in zijn werkruimte aan de Witte de Withstraat hingen, wilde hij iets groters, een openbare plek waar je kunt binnenlopen. Naar eigen zeggen is hij altijd geïnteresseerd in mensen en verhalen, ‘zolang het maar niet over voetbal gaat’.
In deze fraaie tevens muzikale setting toonde Mariecke een tiental prachtige schilderijen waarin mensen in bepaalde gedragssituaties zijn afgebeeld. Begonnen als componist is zij zich gaan toeleggen op schilderen. Als kind had zij al ‘twee muzen op haar kussen’.
Ze had een vliegende start, met een droom-recensie, maar na zeven opera-producties werd uitsluitend muziek haar te veel.‘Muziek bestaat uit trillingen in de lucht, ik wilde naar de aarde. Een opera bestaat uit scenes waarvan ik met aria’s een geheel maakte met één grote boog. Gaan schilderen was voor mij geen overstap’.
Haar eerste tentoonstelling in 2018 in de Fundatie, ‘Goldbrun’ was een soort opera. Het waren portretten van mensen die een rol spelen in Europa. Van Raspoetin tot Marcello Mastroianni. Het was een kapel waar mensen doorheen schuifelden. Een spirituele ervaring, net als muziek in een kerk. Ik componeerde met verf’.
Voor hun grote multimediale installatie in de Tuinzaal van Kasteel het Nijenhuis, onderdeel van Museum De Fundatie in Zwolle, dat plaatsvond in de zomer van 2022 lieten Yuri en Mariecke zich inspireren door de historische figuur van Blauwbaard uit het sprookje van Charles Perrault uit 1697. Door de eeuwen heen is het verhaal van Blauwbaard gebruikt om jonge mensen te waarschuwen voor ongehoorzaamheid en al te grote nieuwsgierigheid.
Yuri Honing en Mariecke van der Linden vertaalden deze boodschap naar het Nu: naar online leven, waarin onmogelijke schoonheidsidealen regeren en het gevaar onvermijdelijk op de loer ligt. ‘Tegelijk zetten ze je aan het denken: hoe kun je iets bereken zonder risico te nemen?’
De installatie leverde prachtige schilderijen op met intrigerende teksten, als ‘We lived in a beautiful aquarium, but we wanted to go to the sea’, ‘Sex Live Death = Opera’, en ‘Fuck Moi Flowers.
En Yuri Honing’s composities waren welluidend maar niet minder magnetiseren
Text Bram Schilperoord
Fotos Ranjani Nirosha
was, maar een mooi album opleverde onder het Candid label. Onder leiding van Mingus met Max Roach in 1960 opgenomen. Het lijkt mij wel wat, in navolging van de Newport Rebels, The North Sea rebels met de vele getalenteerde jazzmusici een alternatief jazzfestivalletje in Den Haag, North Sea parcjazz rebels. Ach ik droom maar wat. We trapten af met "a salute to Jim Hall" met onder andere Rozenwinkel, Tony Overwater, van der Grinten en Tineke Postma. Na een paar nummers kwam Tineke Postma spelen en ik moest denken aan Ralph Gleasons Jazzcasuals nog in zwart wit 1961, met Jim Hall, Sonny Rollins, Bob Cranshaw bass en Ben Riley drums. Het was aandoenlijk om te horen, dat de tape naar de tien jaar geleden overleden Jim Halls weduwe opgestuurd wordt. Ik viel met mijn neus in de boter bij een vette drumsolo van Allan Mednard van het Brandee Younger trio gevolgd door het serene kristalheldere harpspel van Younger tijdens een uitvoering van een Alice Coltrane nummer. Zij en Lakecia Benjamin zijn Coltranianen en ontmoetten elkaar voor het eerst hier op NSJ. Ze waren meten into each other en beloofden snel met elkaar te gaan spelen en dat gebeurde zondag al. Toen kwam Miller, Marcus Miller, he is Boss. De zaal was bloedheet en het publiek als sardientjes op elkaar gepakt. Velen zaten op de grond, loom en vermoeid door de hitte, maar niets willen miss van Marcus. Hij deed zijn ding, goed. steengoed als altijd met zijn handpalm op de snaren ‘slap’. Hij stal wel mijn hart en kippenvel toen hij terugging naar 1958 en een perfecte Miles speelde, heerlijk. Dank je Marcus Miller. Wat is er zo bijzonder aan Kenny Garrett? Nou, hij neemt je mee naar een andere dimensie. Muziek is een kunstwerk in de tijd. Hij maakt een kunstwerk in de tijdruimte. Wat een totaal andere wereld dan van zijn vriend Marcus. Het klapstuk van de avond was voor mij, en ik ben meteen verliefd, wat ik niet snel word, Lakecia Benjamin. Ik noemde haar al een keer. Net als Younger helemaal Coltrane. Zij geeft een andere betekenis aan de altsax Tranesax, wat een knetterende energie, met de 25 daily excersises van Hyacinthe Klosé als vingeroefening en ‘A Love Supreme’ startritueel blies ze mij compleet van de sokken. Zij is de beste, na Bird, Peppertje en Mclean, nu miss Tranesax Benjamin. De jazz is definitief uit de as herrezen, wat toepasselijk is is de naam van haar nieuwe album ‘Phoenix’.
North Sea Jazz 2023
The Golden Adge
Eric Hoogendorp schrijft
Haalt jazz de eenentwintigste eeuw, was de wat gevleugelde uitspraak, waarover de in 2012 overleden bevriend schrijver en jazzmaatje Bernlef en ik regelmatig discussieerden. We ontmoeten elkaar bijna dagelijks in Café Bedier bij het Vondelpark, waar hij lunchte en ik was meubilair. Het was eind jaren negentig en de hoogtijdagen van de CD. We gaven elkaar tips over wat we moesten kopen. De jazz was al een paar keer uit de as herrezen de laatste decennia. Het was enige jaren na de bekende jazzfoto van de meeste bekende Nederlandse jazzmuzikanten op 2 juli 1996 11 uur s ’ochtends in Haarlem, ‘A Great Day in Haarlem’. Naar voorbeeld van de bekendste jazzfoto ooit ‘A Great Day in Harlem’ 12 november 1958 in Harlem NY met alle grote jazzmusici. We wisten toen nog niet, dat de broertjes Van der Feen al op Northsea hadden gespeeld in 1995 op 15 en 13-jarige leeftijd, Paul sax en Clemens bas. Zij zouden behoren tot de kleine golf jazzmuzikanten die enige jaren na de internet crisis , met onder andere Joris Roelofs, Tineke Postma, Jesse Ruller, de 4 broertjes Van der Feen en vele andere getalenteerde muzikanten. Het lijkt wel, of er een maatschappelijke crisis nodig is om talenten te laten floreren. Zo ook enige jaren na de bankencrisis, met Onno Govaerts, Guillermo Celano en vele anderen die toen doorbraken. De laatste crisis, de Coronacrisis, gaf een kleine tsunami van talent in de postcorona tijd. Tristan Ebbe Smidt en Tom Hennekes zijn enige voorbeelden van de stroom aan talenten. Ook dit jaar weer is het nu officieel NN NSJ hetende Northsea Jazz programma tjokvol met vele artiesten en totaal uitverkocht. De nadruk ligt dit jaar natuurlijk op 150 jaar bevrijding van de tot slaaf gemaakten en genderneutraliteit, antiracisme en dat moet ook. Met vele rap en Hip-Hop artiesten. De jazz kwam ook goed aan bod en was regelmatig verdeeld over de zalen. Het was zaterdag de heetste dag van het jaar en totaal uitverkocht. De sfeer was gemoedelijk en door de hitte was iedereen wat loom. Het swingen lukte daarom niet altijd, maar iedereen had het naar de zin. Ik moest denken aan Newport jazz 1960, dat toen ook veel te druk en commercieél werd aan het eind van ‘The Golden Age’ of jazz. Toen ontstond ‘The Newport Rebels’, wat slechts een kort leven beschoren
